Bugün Hoşçakal İstanbul Sergisi'ni gezdim... İri kömür gözlü kadınlar (Kadınların bakışları çok anlamlı, hüzün yüklü geldi bana. Acaba onların da kendine ait hikayeleri var mıdır... ), kuşlar, keçiler, kar... Çok beğendim...
Bu karlı tablo çok hoşuma gitti...
Sergi öncesi biraz yemek atıştırdık... Keyfim yok, iştahım yok...
Eski üniversitemde gezdim biraz...
Denizi özledim..... Dedim içimden, atlasam suya... Hayata suyun altından baksam... Ruhumdaki tüm yaraları teeeek tek su iyileştirse, acımasalar artık...
Bugünümün sözü;
Ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde, kelimeler yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.. Yalnız kelimeler dindirdi acıyı ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu. Oğuz Atay
